May I Have Your Attention Please?

جیمز کوردن تا جایی که به یاد می‌آورد فقط می‌خواست در یک مکان باشد: جلوی شما، کاری انجام می‌دهد که شما را به گریه، فریاد، جیغ یا قهقهه غیرقابل کنترل وادار کند. خواه سرگرم کردن جماعت در مراسم غسل تعمید خواهر نوزادش در سن چهار سالگی، دلقک زدن در کلاس، یا خفه کردن سو بارکر در مقابل هزاران نفر در Sports Relief. اما رسیدن به آنجا چندان آسان نبود. پدرش که بزرگ می‌شد، گاهی سه یا چهار بار در هفته او را برای تست‌های آزمایشی به لندن بالا و پایین می‌برد، اما با ضربه‌های مداوم مواجه می‌شد. حتی حواس‌پرتی نوجوانان دختران، تشکیل گروه پاپ خود، تلاش (و ناموفق) برای دزدی از مغازه، یا بازداشت‌های بی‌پایانی که از معلمان خشمگین دریافت می‌کرد، او را ناامید نکرد. او می‌دانست کجا می‌خواهد باشد و تا رسیدن به آنجا به تلاش ادامه می‌داد. میتونم لطفا توجه شما رو جلب کنم؟ داستان این است که چگونه همه چیز اتفاق افتاد. از زمان او به عنوان یکی از بازیکنان موسس اولین تیم راگبی مدرسه‌اش تا شهرت سراسری به عنوان اسمیتی پر سر و صدای دوست‌داشتنی در گاوین و استیسی برنده جایزه، این یک داستان ملایم - و بسیار خنده‌دار - از تجربه کردن است. ، دوباره امتحان کنید و در پایان به آنجا برسید.

As far back as he can remember James Corden has only ever wanted to be in one place: in front of you, doing something to make you cry, shout, scream or giggle uncontrollably; whether it's entertaining the congregation at his baby sister's christening at the age of four, clowning around in class, or snogging Sue Barker in front of thousands of people at Sports Relief. But it wasn't that easy getting there. Growing up, his dad would drive him up and down to London for auditions, sometimes three or four times a week, only to be met with constant knockbacks. Even the teenage distractions of girls, forming his own pop group, attempted (and failed) shoplifting, or the endless detentions he'd get from exasperated teachers didn't put him off. He knew where he wanted to be and he'd keep on trying until he got there. May I Have Your Attention Please? Is the story of how it all happened. From his time as one of the founding players of his school's first ever rugby team to nationwide fame as the loveably loud Smithy in the award-winning Gavin and Stacey, this is a tenderly - and very funnily - told story of what it's like to try, try and try again and get there in the end.