Mindfulness and Learning: Celebrating the Affective Dimension of Education

در دهه‌های اخیر، آموزش در همه سطوح به‌دلیل وسواس فزاینده نسبت به استانداردها، اهداف، مهارت‌ها و شایستگی‌ها به طور جدی ضعیف شده است. بر اساس این مدل، تنها طیف محدودی از مهارت‌ها و شایستگی‌های شناختی پایه، کسب‌وکار آموزش است که نقش اصلی آن ارائه مدارک اشتغال‌پذیری برای افرادی است که برای مشاغل در اقتصاد جهانی رقابت می‌کنند. نتیجه یک مفهوم تک بعدی، اقتصادی و تاریک سودمند از وظیفه آموزشی است. تری هایلند درذهن آگاهی و یادگیری: جشن بعد عاطفی آموزش این تز را مطرح می کند که آموزش نیاز به جوان سازی عملکرد عاطفی خود دارد – تأثیری که بر رشد عاطفی، اجتماعی، اخلاقی و شخصی یادگیرندگان می گذارد. او با تکیه بر مفهوم بودایی از ذهن آگاهی، استدلالی قدرتمند برای رفع این عدم تعادل با تقویت حوزه عاطفی یادگیری ارائه می کند.

ذهن‌آگاهی و یادگیری: تجلیل از عاطفهبعد آموزش نشان می‌دهد که چگونه مفهوم و عملکرد "ذهن‌آگاهی" - آگاهی و تجربه لحظه حال بدون قضاوت - می تواند یادگیری را در تمام سطوح غنی کند. بنابراین ذهن آگاهی به افزایش دستیابی به اهداف آموزشی عمومی کمک می کند و به رفع کمبود شدید جنبه های عاطفی/عاطفی نظریه و عمل معاصر کمک می کند.

نویسنده یک برنامه آموزش عاطفی مبتنی بر ذهن آگاهی (MBAE) را تشریح می‌کند و نشان می‌دهد که چگونه می‌توان آن را در ارائه آموزشی از سال‌های اولیه تا آموزش بزرگسالان با هدف هماهنگ کردن تعادل شناختی-عاطفی در سراسر سیستم معرفی کرد.

In recent decades, education at all levels has been seriously impoverished by a growing obsession with standards, targets, skills and competences. According to this model, only a circumscribed range of basic cognitive skills and competences are the business of education, whose main role is to provide employability credentials for people competing for jobs in the global economy. The result is a one-dimensional, economistic and bleakly utilitarian conception of the educational task.

In Mindfulness and Learning: Celebrating the Affective Dimension of Education, Terry Hyland advances the thesis that education stands in need of a rejuvenation of its affective function – the impact it has on the emotional, social, moral and personal development of learners. Drawing on the Buddhist conception of mindfulness, he advances a powerful argument for redressing this imbalance by enhancing the affective domain of learning.

Mindfulness and Learning: Celebrating the AffectiveDimension of Education shows how the concept and practice of ‘mindfulness’ – non-judgmental, present moment awareness and experience – can enrich learning at all levels. Mindfulness thus contributes to the enhanced achievement of general educational goals, and helps remedy the gross deficiency of the affective/emotional aspects of contemporary theory and practice.

The author outlines a mindfulness-based affective education (MBAE) programme and shows how it might be introduced into educational provision from the early years to adult education with a view to harmonising the cognitive-affective balance across the system.