Organizational Interoperability in E-Government: Lessons from 77 European Good-Practice Cases

در جامعه تحقیقاتی دولت الکترونیک و همچنین در بسیاری از برنامه های ملی دولت الکترونیک، قابلیت همکاری به طور گسترده به عنوان یک عامل کلیدی در توسعه خدمات الکترونیکی موثر و جذاب دیده می شود. همچنین توافق وجود دارد که قابلیت همکاری نه تنها استانداردهای فنی و واسط ها را در بر می گیرد، بلکه شامل جنبه های سازمانی، قانونی و فرهنگی نیز می شود. چندین چارچوب قابلیت همکاری در سطوح ملی و بین‌المللی معرفی شده‌اند و توصیه‌هایی برای انطباق معماری‌های سازمانی در بخش عمومی ارائه شده است.

مشتر همه این رویکردها، رویه قیاسی از بالا به پایین آنهاست که این کار را انجام می‌دهد. به خوبی به دنیای واقعی پروژه های دولت الکترونیک متصل نیست. در مقابل، در این جلد، که مبتنی بر تحقیقات تجربی است، نویسندگان یک رویکرد استقرایی از پایین به بالا را برای مقابله با چالش‌های حاکمیت مرتبط با قابلیت همکاری معرفی می‌کنند. بر اساس موارد به اصطلاح "عملکرد خوب" از قابلیت همکاری در دولت الکترونیک، آنها مفاهیم و طبقه بندی هایی را استخراج می کنند که به کشف و ارزیابی شباهت ها و تفاوت های بین موارد کمک می کند. در نتیجه، آنها یک چارچوب مفهومی مبتنی بر تجربی را ارائه می‌کنند که گزینه‌های حاکمیت فناوری اطلاعات در مورد قابلیت همکاری در دولت را شرح می‌دهد. علاوه بر این، یافته‌های آنها ارزیابی انتقادی و بهبود سایر چارچوب‌های موجود را نیز ممکن می‌سازد.

با این کار، که کانون‌های موضوعی مختلف و همچنین پیش‌زمینه اروپایی و آمریکایی را ترکیب می‌کند، نویسندگان نتایج تجربی را در زمینه وسیع تری از بازتاب نظری و سیاسی. بنابراین، آن‌ها بینش‌هایی در مورد انتخاب‌های استراتژیک برای CIOها در دولت الکترونیک در سطح ملی یا منطقه‌ای، تجربیات و درس‌های آموخته‌شده برای مدیران و توسعه‌دهندگان در پروژه‌های دولت الکترونیک، و مجموعه عظیمی از داده‌های تجربی برای دانشمندان علوم اداری و سیاسی ارائه می‌دهند.

In the e-government research community as well as in many national e-government programs, interoperability is widely seen as a key factor in developing effective and attractive e-services. There is also agreement that interoperability encompasses not only mere technical standards and interfaces, but also includes organizational, legal, and cultural aspects. Several interoperability frameworks have been introduced on national and international levels, and recommendations have been made for the adaptation of enterprise architectures in the public sector.

Common to all these approaches is their top-down deductive procedure, which does not connect very well to the real world of e-government projects. In contrast, in this volume, which is based on empirical research, the authors introduce a bottom-up inductive approach to deal with the challenges of interoperability-related governance. Based on so-called “good-practice” cases of interoperability in e-government, they derive concepts and classifications that help to uncover and assess similarities and differences between the cases. As a result, they present an empirically based conceptual framework that details the options for IT governance of interoperability in government. In addition, their findings also make it possible to critically assess and improve other existing frameworks.

With this work, which combines different thematic foci as well as a European and a US background the authors situate empirical results in the broader context of theoretical and political reflection. Thus they provide insights into strategic choices for CIOs in e-government at a national or regional level, experiences and lessons learned for managers and developers in e-government projects, and a huge set of empirical data for administrative and political scientists.